- دوشنبه ۳۰ فروردين ۰۰
- ۱۳:۵۶
چند وقت پیش تازه فرق و معنی کلمه "نشئه" و "خمار" رو واسه نوشتن یه چیزی فهمیدم، که خیلی منو به فکر فرو برد.
در اعتیاد، نشئه به زمانی گفته میشه که تو high هستی و اون بالاهایی(!)، و خمار قسمت بعد از اونه که دوباره به دنیای مادی برگشتی و حاضری هر کاری بکنی که برگردی اون بالا. این تعریف، منو به فکر برد که... جدا از شوخی و اصطلاح که میگیم من "معتاد انیمه" یا "معتاد کتاب" یا حتی چیپسم، واقعا اینا اعتیاد محسوب میشن! از همه نظر جز شیمیایی.
بعد امروز به این پست برخوردم، که تیکه آخر پازل رو گذاشت.
بیکاری جسم و بیکاری و ذهن به نظر من باعث میشه آدم بخواد خودشو با یه چیزی پر کنه، یعنی اعتیاد. اعتیاد به آدم یه هویتی میده، و حداقل نیمی از زمان رو خوشحالت می کنه، که باعث میشه اون نیمه ی دیگه که خماریه رو نادیده بگیری.
اعتیاد فقط هم مواد مخدر نیست. اگه یکی بیکار ذهنی/روحی/جسمی باشه ممکنه به اعتیاد به اینترنت، کتاب، موسیقی و حتی درس! روی بیاره، که واقعا چیزی کم از اعتیاد شیمیایی نداره.
وقتی میخونی، میبینی، میخوری، یا حتی گوش میدی، اون بالایی، و هیچوقت دلت نمیخواد بیای پایین. برعکس اعتیاد شیمیایی، حس عذاب وجدانت برای هدر دادن زمان هم کمتره چون داری به خودت میگی "خب دارم کتاب میخونم" یا "دارم چیزی یاد میگیرم".
اصلا دلیل اینکه ما سراغ این چیزا میریم، حس پوچیه. وقتایی که "خسته" و "بی دلیل" ایم سمتشون میریم. (مثلا، وسط خوندن درسی که دوستش نداری مدام دوست داری بری سراغ این چیزا، چون اون درس برات بی مفهوم و بی دلیله. چون، مثلا، خرخونی کردن برای فلان امتحان و بهمان امتحان بهت حس پوچی میده)
بعد به این فکر کنید: آدمایی که به دام اعتیاد شیمیایی گرفتار نشدن، و یه جورایی از بالا توام با حس همدردی و relief بقیه رو نگاه می کنن، درواقع تنها خوش شانسی که آوردن محیطی بوده که توش بودن! یا علایقشون، یا دسترسیشون! شاید همون کسی که معتاد مواد مخدر شده، اگه عین منِ نوعی به کتاب و اینترنت دسترسی داشت به اون معتاد میشد. مسئله فقط دسترسی داشتن یا نداشتنه!
پس به نظرم، در جواب سوال این پست: اینکه کسی مثلا از بیکاری معتاد میشه مقصر خودشه یا حکومت و دولت؟!
به نظرم باز هم مقصر دولته، که دسترسی به مواد مخدر رو راحت میکنه، درحالیکه میتونه روی مواد جایگزین کار کنه. آدما نمیتونن بدون اعتیاد زندگی کنن، و به قول کنی آکرمن:
همه باید مست یه چیزی باشن که بتونن ادامه بدن. همه برده یه چیزین.
ولی شاید وظیفه دولت این باشه که این اعتیادا رو کمتر آسیب زننده کنن؟ میدونم که مواد مخدر کلی سود اقتصادی براشون داره، ولی مثلا، اینترینمت هم میتونه خیلی سود کنه! همزمان هم باعث تبلیغات رسانه ای و بهتر شدن فرهنگ بشه، و ضررش کمتره.
میدونید، من خیلی رسانه و مدیا رو دوست دارم. فکر کردن و تحقیق کردن دربارش رو دوست دارم، و دوست داشتم اگه کار بزرگی میخوام تو دنیا انجام بدم، یه حرکتی باشه در هدف درست کردن رسانه ضعیفمون. حالا از هر نوعی: فیلم، انیمیشن، کتاب، گیم، سوشال مدیا... به نظر من رسانه چیز تاثیرگذار و بزرگیه، مخصوصا در آینده نزدیک!
فقط نمیدونم چرا، با وجود همچین passion و علاقه ای، دو تا انتخاب اولم ریاضی و تجربین؟ :/
کسی میتونه بیاد این راز رو برام باز کنه؟
+ جدیدا مرض "آن‌فینیشد" گرفتم :/ هیچکدوم از پیشنویسای داستانام، ایده هام، حتی پستایی که میخوام تو ردیت بذارم تموم نمیشن و یه گوشه خاک میخورن :/
++ این شامل چالش داستان نویسیم هم میشه :/
+++ لازمه بگم فروردین تموم شد و من دلم نمیاد تخم مرغا رو بردارم؟ :"
