silhouette

اساسا، عشق خیلی مهمه و درش شکی نیست. حرفات درست بودن. 

ولی خب به شخصه، از همون اولش خیلیی برای آتیش‌بازیای شب بیست‌ودوی بهمن هیجان‌زده بوده‌م و هروقت که امکانش بوده، دوان‌دوان خودم رو به پشت‌بوم رسونده‌م! یه بخشی‌ش هم همونه که خودت گفتی به نظرم، به خاطر آدمایی که باهاشون داری نگاه می‌کنی آسمونو. 

نگاهِ با عشق ،چیز های زیادی رو می‌تونه زیباتر کنه :))

اون انیمه ی بسوی جنگل کرم های شب‌تاب رو دیدین ؟ که آخرش ، بعد از اون مراسم‌ که فکر کنم همین هانابی بود پسره ناپدید می‌شه :))

چه اسپویل خطرناکی واسه کساییکه ندیدن O_o

بخوام دقیق تر بگم منظورم از عشق یه چیز دیگه تازه می خواستم بهش اعترافی که تو صدای انفجار گم میشه و اولین بوسه رم اضافه کنم:)))) ولی بعد بیخیال شدم:|

راستش همیشه هانابی اونارو با چهارشنبه سوری خودمون مقایسه می کنم و فک می کنم جالب میشد اینجا هم همه باهم آتیش بازی رو جشن می گرفتن. اینکه ماهی قرمزم میگیرن یکم شبیه عید ما بود. 

و اینکه من نمی دونستم ۲۲بهمن آتیش بازی راه میندازن:| همیشه چند قدم از اتفاقات جامعه عقبم:\

پ.ن: گربه سنپای خیلی باحاله:) آریگاتو

حاظر بودم همه چیزم رو بدم و تو اون فستیوال آخر تابستونشون یه بار شرکت کنم، اون یوکاتا های گل گلی، سیب های شکلاتی، بازی های کوچیک و با مزه، گرفتن ماهی قرمز با اون صفحه نازک کوچولو،و اون عشق زیبا همراه هانابی آخرش......... آخخخخخ چقدر دلم می خوادشون

تو کلاس زبان اونقدر راجع بهش حرف زدم معلممون هم دلش خواست *-*

سال بالایی عزیزم تو این ایام کرونا که پروف های شادمو دیده بود با یافتن اوتاکوی کوهایش نزدیک بود ذوق مرگ بشه^-^

خب من ترجیح میدم به همین دوست خودم که مغزش رو مثل دارکوب سوراخ کردم قناعت کنم معرفی انیمه به بقیه یکم ریسک داره