silhouette

وای خدا دو هفته مونده به مدرسه😱😱 

راستش بهترین پیکسلا فقط مال انیمه هاست، بخصوص توی مدرسه دخترونه😂 البته اگه مامانم میزاشت عکسایی که بیشتر شونن گونه می بود رو واسه پیکسل کردن انتخاب می کردم :)

و بازم تو مدرسه دخترونه عاشقانه بیشتر از همه طرفدار داره........ خدای کجای این که دو نفر تحت یه سری فراز و نشیب بالاخره به هم میرسن به اندازه اکشن فانتزی جالبه؟

میز دوم عالیه، من همیشه به زور دوستامو مجبور می کردم باهام میز دوم بشینن و خودم هم وسطشون مینشستم ، ردیف جلو به کار اون عشق درس خوندن های همیشه دست بالا با عینک که اکثر اوقات قدشون کوتاهه میاد

کار سختیست! به شدت

😂😂😂😂😂من زیاد ایکارو کردم

واو کیفم سرمه ایه🙂😍 کیف بیچاره به خاطر کرونا فقط یه ترم ازش استفاده کردم

کنار دیوار جای خوبیه البته اگه به زور دوستاتون رو ردیف دوم ننشونده باشید که اون موقع مجبور بشید موافقت کنید اونا حداقل کنار دیوار بشینن

وای این خیلی پیشنهاد به درد بخوریه

خب میشود چیز های کوچیک تر از کیف را زمین انداخت! :) این خیلی به درد می خوره بخصوص اگه دوست عزیزت که از اول زندگیت باهات بوده باشه و همین تابستون خونه شون رفته باشه یه شهر دیگه و تو بخوای برای اولین بار یه دوست واقعی دیگه پیدا کنی :))

وای این از همه بهتر بود🤣🤣🤣

بلک کلاور خوبه و چون یه جورایی شبیه نسخه جادوگریه ناروتوئه ^*^

وای خدایا یکی پیدا شد مثل من دلش بخواد مدرسه باز بشه🤩🤩🤩 از هر کی می پرسم مجازی رو ترجیح میده هیچ کس قدر حضوری رو نمی دونه کشور ما هنوز جنبه آموزش مجازی نداره، من بد بخت امسال باید انتخاب رشته کنم و هیچ تصمیمی ندارم و بعد حتی با آموزش مجازی امتحانام حضوری میشه من هیچ جوره اینو نمی خواااام

واقعا عالی بودن دست هلن سان خوش، همه یکی از این هلنا ته دلشون دارن ولی این که بهش بها بدی یه چیز دیگه ست من بعد مدت ها تازه سر انتخاب اسمش با خودم کنار اومدم

بله بله حتما همین کارو بکن

با چی بلک کلاور؟ خب من کلا فقط چند قسمتشو دیدم بیشتر هیموتوی عزیزم مشتاقش بود که بعر اتمام اشتراک فیلیمو و نبود بلک کلاور در نماوا نا امید شد، البته الان داره میارتش ولی خیلی عقبه

دقیقااااااا همینه تنها چیزی که این مجازی داره خواب بیشتره که من هیچ وقت ازش استفاده نکردم

واسه همین منم ادامه ش ندادم -_-

معلمای ما که نهایت استفاده رو از زجر کشی ما بردن همشم چون تو خونه بودیم

من امسال اون قدر کم فرصت می کردم  از اتاقم برم بیرون که دلشون واسم تنگ میشد! وقتی می رفتم به افتخارم جشن و پای کوبی بود

و البته مامانم هر چی کار دم دستش بود میداد بهم انجام بدم *-*