- دوشنبه ۲۳ تیر ۹۹
- ۱۹:۳۶
نام(ها): بزرگراه پنگوئن
penguin highway
کارگردان:هیرویوسا ایشیدا
کاملا تصادفی به قصد همسایه من توتورو رفتیم سراغ فیلیمو و با بزرگراه پنگوئن روبه به رو شدیم. پوسترش، یه پسر و پنگوئن متعجب خیره به جلو، چندان چشمگیر نبود و اسم و رسم خاصی هم نداشت مثل فرزند آب و هوا، برای همین سر کنترل دعوا شد. از اون اصرار، از من انکار. آخر سر بعد از یه مبارزه بین خواهران هیوگا طور، برنده کنترل شد و پلی رو زد.
چقدر ناز و خوب بود! اصلا یه چیزی میگم، یه چیزی میشنوید. شخصیت اصلی،آئویاما، پسر دفترچه به دستی بود که برای همه چی دنبال دلیل و منطق می گشت و همش دنبال «تحقیقات» خودش بود. شخصیت فرعی هام که نگم...انقدر قشنگ بود ارتباط های بینشون و حرف ها و منطق آئویاما. اینکه چطوری با همه اتفاقا برخورد میکرد...
این درست نیست. منم عصبانی می شم. فقط وقتی عصبانی میشم به چیزای خوب فکر میکنم.
من پسر منطقی و باهوشیم. اما نباید به این مغرور بشم. در نتیجه، میدونم که در آینده برای خودم کسی میشم. من همش در حال یادگیریم که از یه دقیقه قبلم هم بزرگ تر شده باشم. امروزخیلی ذهنم درگیر آینده بود، برای همین فهمیدم که 3888 روز مونده تا بزرگ بشم.
بیشتر مضمون حول محقق بودن و مفهوم اصلی تحقیق کردن می چرخه، و انگار نویسنده میخواد شوق تحقیق رو در دل بیننده و مخصوصا نسل جدید بندازه. حالت داستانم طوریه که تا لحظه آخر انتظار دارید یه توضیح منطقی شرلوک هولمز گونه بیاد دلیل همه اتفاقات رو توضیح بده، اما این داستان خیلی جادویی طوره، و آخرش می فهمید همش توهم خاص جادو-واقعیت ژاپنی طور بوده.
به جز اون، وقتی به پایانش می رسید تازه شخصیت حقیقی اونه سان رو درک میکند، که پره از دلتنگی برای شهرش، و یه سری چیزای دیگه که گفتنشون اسپویل داره.
جذاب ترین نکته اما، طراحیشه. جزئیات و حرکت همه شخصیت ها خیلی قشنگ بهشون پرداخته شده بود، طوریکه امکان نداشت یه شخصیتو ببینید که همینطور بی حرکت به کسی که داره حرف میزنه خیره شده. سیاهی لشکرها هم برعکس اکثر انیمه ها یه سری سایه و کپی و پیست نبودن، و هرکدوم خیلی دقیق طراحی شده بودن.
چطور ببینیم:
یک کلام. دوبله.
دوبلش عالیه، و شاید براتون جالب باشه که صدای شخصیت اصلی برای آقای احسان مهدی هست(همون مجری بانمک شبکه نهال و یک دو سه خنده).
پ.ن:همین دلایل که بهتون گفتم بس بودن که مبارزمون به این صورت تموم بشه.
