silhouette

 زمانی حکومت­ها، ساختارهای اقتدار، دهان­‌ها را می‌­بستند برای اینکه آدم­ها چیزی نگویند و اقتدارشان را این­گونه اعمال می­‌کردند.

در حال حاضر، شکل اعمال اقتدار به صورت پارادوکسی تغییر کرده است؛ آدم­ها را وادار می­‌کنند چیزی بگویند و ما عمق را از دست می‌دهیم.

حتی با اینکه حرفهای زیادی تو سرم دارم... سکوت می‌کنم.

چون این دنیا به سکوت بیشتری احتیاج داره. چون باید یاد بگیرم فقط باید وقتی، و جوری حرف زد که صداها معنا داشته باشند.

+