silhouette

هنگام جان سپردنش
به او میگویم
ماه می درخشد
هاشیمونو تاکاکو

وقتی زیبایی هایی که گذشتگان برامون به جا گذاشتن رو تماشا می‌کنم، فکر میکنم...

دیده شدن چه اهمیتی داره؟ معروفیت، مقبولیت، جاه وجایگاه، پیشنهاد کار، کیسه ای زر از پادشاه، اینها که اسمشون عوض شده ولی حقیقتشون نه، آیا اینها واقعا مهم ترین چیزهان؟
نه... نه. زیبایی چیزیه که در آخر اهمیت داره. زیبایی درون.سیرت مهمتر از صورته، و درعین حال صورت فقط گردی چهره نیست.
مهم نیست نتونم چیزی که هستم رو مثل بقیه خوب ابراز کنم. تا وقتی زیبایی رو داشته باشم، تا وقتی یک گوشه نگهش دارم، حتی اگه یک هزارم زیبایی آدمهای قبل خودم باشه، یک روز شکوفا میشه و همین برام بسه. 
اگه تو دنیایی زندگی می کنم که وقتی یک روز وجودمو یادآوری نمیکنم فراموش میشم، باکی نیست. قبل از من هم بودن، بعد از من هم خواهند بود. اگه تو دنیای من ادمها زیاد به هم نزدیکن، تو دنیای اونها آدمها زیادی دور بودن. اگه دنیای من پرسر و صداست، دنیای اونها زیادی ساکت بود. چون همه ی داستانها تکرار همند.
بله. دیگه نمیخوام برای دیده شدن بدوم.
 می‌خوام وجود داشته باشم و... میخوام جاری بشم.