Earased

وایولت عزیزم

احتمالا این را نمی خوانی

ولی این پست را فقط برای این زدم که بگویم دلگفته ای نوشته بودم از حال این هفته ام، که به قول دوستی مثل پنیر ایتالیایی سوراخ سوراخ بود و یکی در میان تعطیل. مقصد این دلگفته، تو بودی، ولی به دلایلی پاک شد، دلایلی مثل سرعت پایین تبلت داغانم یکی از آنهاست. کلی هم اعصابم را خورد کرد. انگار احساساتم را دادم دست یکی و او جلوی خودم با فیگوری انیمه گونه پرتش کرد توی اشغالی.

الان که این را می نویسم، خوشحالم که تبلتم هنگ کرد. دلگفته ام پر بود از تنهایی و دل غمی و چکیده اش این بود که این هفته، بیشتر از همیشه خودم نبودم. با آنها که ازشان متنفرم خوب و اجتماعی بودم، و با عزیزترین کسانم گند دماغ تر از نوجوانی در حال رشد.

یک حسی بهم می گوید دو سه ورق امیلی در نیومون همه اش را می شوید می برد پایین. برای همین خودا رو شووکر ( با لهجه مهران مدیری) که پاک شدن اون خزعبلات.

پ.ن:موضوع به معنای «پاک شده» هست و تلمیح دارد به انیمه ،پاک شده: شهری که تنها من در ان گم شده ام. خیلی وقته دلم می خواهد ببینمش ولی تنبلی میکنم. فک کنم دو سه ورق امیلی بس نباشه. با دو اپیزود انیمه قشنگ میره پایین این بغض توی گلوم.

لعنننننت

لعنت به هدر و قالب و بک گراند واقعا.

بدبختی یعنی به سرت بزنه هدرتو عوض کنی، بعد هدره پاک بشه و تو هم نداریش و هیچ بک گراندی هم باهاش ست نشه. تو هم بلد نباشی قالب درست کردن و...

سه ساعت بدبختی کشیدم ،به فوتوشاپ و پینترست توکل کردم و به غلط کردن افتادم که این شد.

اگه کسی در این میان میومد ویلاگ بدبخت رو میخوند، سرگیجه می گرفت از بس هی عوض کردم و هلن خانوم نپسندید!

خودکار قرمز

سر کلاس نشسته بودم که خودکار قرمز از دستم افتاد. غلتید و غلتید و رفت زیر میز نفر اخر. تازه اول کلاس بود، و من با وجود نگاهمعلم ترسناک نتوانستم برش دارم. هی حرص می خوردم که خودکارکم چه شد و کجا رفت و گردن می کشیدم که ببینم کجاست . خودکار قرمز عزیزم. من هم که علاقه بسیاری به قرمز دارم ...(نیشخند معنی دار)

زنگ که خورد نفس راحتی کشیدم، زیرا به جز خودکار قرمزم، معلم هم مرا آزار میداد. معلم ادبیات باید لبخند به لب و خلاق باشد، که از کافکا تا علوی خوانده باشد و دانش آموزانش را کشف کند. نه اینکه از روی جزوه اش بخواند که ما مشتی فعل و مفهوم و جناس بنویسیم و تمام.

به هرحال....به سمت میز آخر شیرجه رفتم و خودکار قرمزم را برداشتم که جای کفش رویش مانده بود. غصه خوردم، رفتم تو آبخوری شستمش و با مقنعه پاکش کردم.

در راه برگشت به خانه، همزمان با خواندن باببالنگ دراز، فکر می کردم که چقدر خودکار قرمزم. انگار واقعا خدای خوب و بد هست، همان که زرتشتی ها می گویند،  و انگار از دست خدای خوب افتادم زیر میز خدای بد و لگد شدم. خدای خوب هم دارد حرص میخورد و نمی تواند به من برسد.... ولی وقتی بتواند کلی ناز و نوازشم می کند....

~ اینجا صداها معنا دارند ~

,I turn off the lights to see
All the colors in the shadow

×××
,It's all about the legend
,the stories
the adventure

×××
پیوندهای روزانه و منوی بالای وبلاگ را دریابید.
آرشیو مطالب
Designed By Erfan Powered by Bayan